6 Ocak 2015 Salı


    Kış, sanki tüm yaşanılanları örtmeye çalışan sevimli biri gibi,  bir de olanları olduğu gibi döken ve sevimli olduğu kadar da üzücü...  Ben Kış'ı bir mevsim olarak görmüyorum. Neden mi?

  İnsanları hakikatleriyle anlatıyor. Sokakta kalanları mı, yoksa çaldıklarıyla mutlu olanları mı? Hepsini hiç çekinmeden ortaya döküyor. İşte bu yönüyle çok seviyorum bu mevsimi. Fakat ne var ki dışarıda kalan o insanları görünce içimdeki o sevinç kayboluyor.

Bilmiyorum hep imkanımız olsa diyoruz. Bence bu büyük bir bahane... Hem de utanç verici. Şu resme iyi bakın:
Gömülü resim için kalıcı bağlantı

    Bu resim dün çekildi. Bir bankanın yanında... Kısaca özetlemek gerekirse; Paranın korunaklı,  sıcak, kilitli olduğu yerin önünde buz gibi havada uyuyorsa insan, orada insafsızlık vardır...

Eğlenmeyin vs demiyorum ama eğlenirken yanı başımızdaki çaresiz insanları unutmayalım. Çıkın sokağa hem eğlenin hem de üzülün. Yapacak bir şey yok çünkü; hayat da böyle değil mi? Bir bakmışsın şimdi gülüyorsun ama yarın üzülüyorsun...

 Sizden tek ricam çaresiz insanları düşünmeniz, dostlar... Neyse fazla içinizi karartmadan; tatilin ve karın keyfini çıkartın...


                                                                                                   Furkan AKCAN


4 yorum :

  1. Yazılarını okumak iyi geliyor. Hem düşündürüyorsun, hem sorgulamamıza yardımcı oluyorsun hemde iyi hissettiriyorsun...

    YanıtlaSil
  2. Öyle düşünmenize yardımcı oluyorsam ne mutlu bana...

    YanıtlaSil
  3. Harika gerçekten yazıların

    YanıtlaSil